Η γνώση πάνω στα στοιχεία της οπτικής επικοινωνίας είναι απαραίτητη για την δημιουργία αποτελεσματικών οπτικών μηνυμάτων. Επίσης είναι άκρως σημαντική για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε και να είμαστε σε θέση να περιγράφουμε ορθά τα στοιχεία της οπτικής κουλτούρας.
Ας ξεκινήσουμε με τα στοιχεία της οπτικής επικοινωνίας που χρησιμοποιούμε σε μία οπτική σύνθεση.
1. Ο χώρος (space)
Όταν συζητάμε για τον χώρο στις γραφικές τέχνες συνήθως κάνουμε τον διαχωρισμό και τον περιγράφουμε είτε σαν θετικό (positive space) είτε σαν αρνητικό (negative space – white space). Ο θετικός χώρος είναι αυτός στον οποίο προσθέτουμε τα στοιχεία μας, ενώ ο αρνητικός ο χώρος αυτό που αφήνουμε άδειο. Ιδίως στις οπτικές ψευδαισθήσεις είναι αρκετά δύσκολο να πούμε με βεβαιότητα ποιος είναι ο άδειος χώρος και ποιος ο γεμάτος. Το σίγουρο είναι πως και οι δύο χώροι μας είναι άκρως απαραίτητοι!
Συχνά σχεδιαστικά λάθη όσον αφορά τον χώρο είναι το να αγνοούμε τον αρνητικό χώρο και να προσπαθούμε να τον γεμίσουμε με στοιχεία που δεν χρειάζονται, ή να παγιδεύουμε τον αρνητικό χώρο στο κέντρο του layout αφήνοντας έτσι τρύπες στην σύνθεση. Θυμηθείτε ότι ο στόχος μας σε κάθε μορφή οπτικής τέχνης είναι να περάσουμε και να επικοινωνήσουμε ένα μήνυμα και όχι να γεμίσουμε τον καμβά μας ή τη σελίδα μας με άχρηστη σαβούρα.
2. Η γραμμή (line)
Η γραμμή είναι το πιο βασικό εργαλείο μας για να γεμίσουμε τον αρνητικό χώρο. Έρχονται σε μεγάλη ποικιλία όπως ευθεία, γωνιακή ή καμπυλωτή και σε πολλές παραλλαγές όπως παχιά, λεπτή, διακεκομμένη κτλ. Ο αρνητικός χώρος μπορεί και αυτός να δημιουργήσει γραμμές, όπως πχ με τα περιθώρια της σελίδας ή τις άκρες της οθόνης μας. Οι γραμμές χρησιμοποιούνται συνήθως για να συνθέσουν πλαίσια και όρια, αλλά όχι μόνο. Αυτό που δεν είναι ίσως προφανές στους περισσότερους είναι ότι και οι χαρακτήρες μια λέξης σχηματίζονται από γραμμές! Επίσης τις χρησιμοποιούμε για να στοιχίσουμε ή να τοποθετήσουμε στοιχεία σε ένα layout αλλά και για να καθοδηγήσουμε το μάτι του θεατή στην σύνθεση μας. Συχνό λάθος είναι τα υπερβολικά παχιά περιγράμματα σε πλαίσια. Μη ξεχνάτε ότι θέλουμε να οδηγήσουμε το μάτι του θεατή στο περιεχόμενο του πλαισίου και όχι στο πλαίσιο καθεαυτό!
3. Το σχήμα (shape/form)
Τα σχήματα μπορεί να είναι είτε οργανικά είτε ανόργανα. Τα ανόργανα σχήματα και μορφές είναι πλήρως γεωμετρικά όπως τελεία τετράγωνα, κύκλοι, πολύγωνα κτλ. Τα ονομάζουμε ανόργανα επειδή σπάνια συναντώνται στην φύση. Αντιθέτως οργανικά λέμε τα σχήματα ή μορφές που συναντάμε συχνότερα στην φύση. Και τα δύο μπορούν να προκαλέσουν αυτόματη αναγνώριση και να δημιουργήσουν συναισθήματα.
4. Το μέγεθος (size)
Το μέγεθος στα στοιχεία το χρησιμοποιούμε για να δώσουμε περισσότερη ή λιγότερη έμφαση στα στοιχεία του layout. Το μέγεθος μπορεί να μετρηθεί είτε σε σχέση με κάποιο στοιχείο είτε απόλυτα.
5. Μοτίβα (patterns)
Όπως τα σχήματα, έτσι και τα μοτίβα μπορεί να είναι είτε οργανικά είτε ανόργανα. Σε αντίθεση με τα σχήματα όμως ο διαχωρισμός οφείλετε στον ρυθμό επανάληψης. Τα ανόργανα μοτίβα επαναλαμβάνονται χωρίς ποικιλία ή τυχαιότητα. Τα οργανικά μοτίβα φαίνονται πιο τυχαία και φυσικά. Πάλι επαναλαμβάνουν τα ίδια στοιχεία αλλά εμφανίζονται σε διαφορετικά μεγέθη ή αποστάσεις. Τα μοτίβα δύνανται να δημιουργήσουν την αίσθηση της τάξης και της εξοικείωσης στα layouts, και αναλόγως της χρήσης τους να επικοινωνήσουν την αίσθηση της ποιότητας.
6. Υφές (textures)
Η τεχνικές μεικτών μέσων, τα ακρυλικά, το λάδι ζωγραφικής, το χαρτί που χρησιμοποιούμε για την εκτύπωση όλα μας δίνουν μια ξεχωριστή υφή. Η υφή δίνει μια πιο οργανική και φυσική αίσθηση στις δημιουργίες μας. Καμιά φορά οι σχεδιαστές και οι καλλιτέχνες προσθέτουν την ψευδαίσθηση της υφής προκειμένου να κάνουν το σχέδιο να φαίνεται πιο ρεαλιστικό στην οθόνη ή το χαρτί.
7. Τονικότητα (value)
Η τονικότητα αφορά τους τόνους σε φωτεινό και σκούρο. Σε αντίθεση με τις απόψεις των περισσότερων ανθρώπων δεν υπάρχει απλά άσπρο και μαύρο! Ενδιάμεσα υπάρχει μια ευρεία γκάμα από τόνους του γκρι. Στην ασπρόμαυρη φωτογραφία οι φωτογραφίες με χαμηλή ποικιλία σε τόνους του γκρι, δεν έχουν καλή αντίθεση και φαίνονται επίπεδες. Το ίδιο ισχύει και στις έγχρωμες συνθέσεις, μόνο που εδώ η τονικότητα κυμαίνεται σε ανοιχτά και σκούρα χρώματα. Η εναλλαγή στην τονικότητα μπορεί να μας δώσει την αίσθηση του βάθους, να δημιουργήσει ποικιλία και οπτικό ενδιαφέρον. Μπορεί να δώσει περισσότερη ή λιγότερη έμφαση στα διάφορα στοιχεία μας και να καθοδηγήσει το μάτι του θεατή.
[via]
Θέλετε να μάθετε πρώτοι τα νέα του κλάδου μας;
